back in Belgium

Na een week aclimatiseren komen we weer met onze voetjes op de grond en vliegen we voort op deze rollercoaster hier in Leuven.

Maar niet zonder jullie een update te geven van wat we de laatste week nog in Nepal uitspookten.

Na het afscheid van de andere Belgen en de zenuwslopende uren die er aan vooraf gingen was het wel even slikken om met ons drietjes daar als enige vertegenwoordigers van de voordien zo grote bende achter te blijven. Nadien name, ranchi, ranchita ons samen met ranju mee voor een wandeling om even stoom af te blazen.

We verlieten stad via de witte poort en gingen langs de vijvers even buiten de stad een feeeriek tempeltje bezoeken, veel natuurpracht en de rust gaven ons de kans weer op adem te komen. Het werd een heel fijne wandeling, een goede babbel en we konden er weer tegenaan.

Maandag was de intentie er om patan te bezoeken. De meisjes van gisteren gingen ons zelfs vergezellen tesamen met kuber. Spijtig genoeg staken de politieke onlusten stokken in de wielen en waren de wegen afgesloten. Kuber nam ons vervolgens mee op een lange wandeling naar een van de rand dorpen van bakhtapur en we bezochten er een grote steenbakkerij. Beetje teleurgesteld omdat we patan aan onze neus voorbij zagen gaan, alsnog werd het fijne dag!

Dins dag stond in teken van annelies' verjaardag. Na het lesje om 6h kropen we weer in bed en rond 10 namen we lekker ontbijt. Als verrassing van sofie en ik, bezochten de meisjes een schoonheidssalon, (dat liet ik aan mij voorbij gaan). Toen de meisjes terug kwamen deelde ik mee dat we wwat later een afspraak hadden met miss ranjana om saraswati sadan omk over de toneelvoorstelling te praten van komende vrijdag. Annelies dacht al dat we weer een preek aan onze rekker hadden maar werd aangenaam verrast toen bleek dat het niet meer dan een list was! Ze werd overvallen met een lekkere taart en de kinderen van SS. Jaja die annelies is gemakkelijk te misleiden hoor (hihi)

Woensdag werden we sochtends na ons lesje bij ranju voor daalbaad uitgenodigd. Voor een keertje brachten we geen cadeautje mee maar besloten we het origineler aan te pakken. Na de maaltijd (rijst, sausje en heeeeeeeeeel pikante spinazie) sloegen we de handen in elkaar om een typisch belgische wortelenstoemp te maken. Onder toeziend ook van anju (ranju's zus) maakten we samen mat ranju lekkere stoemp (we hadden hem bijna zelf opgegeten mochten we niet vol rijst gepropt zijn even ervoor). Die maaltijd was eigenlijk voor ranju's familie 's avonds, zo te horen heeft gans Saraswati Sadan er savonds van gegeten! (ranju fluisterde ons paar dagen later toe dat haar mama het de zaterdag erop nopnieuw wou klaar maken :-) )


Donderdag trokken we met ram naar kathmandu, er werd veel gewinkeld, gebabbeld en zo leren we ram beetje bij beetje beter kennen. Lange dag, beter gezegd lange busrit want we staken vast on de weg door verkeersdrukte en kwamen bijna te laat op de generale repetitie van Little rED Ribbon , het stuk van de kinderen. Maar haalden het en zagen een sublieme vertolking :D


Vrijdag was de dag van de waarheid, de ganse dag nog in de weer om de puntjes op de i te zetten, rekwisiten te maken (ben nog altijd trots om mijne dolk van papier) en dan vroeg naar SS om alles op orde te ztten en te helpen met aankleden! Het werd een pracht van voorstelling, het publiek was dolenthausiast en vroeg zelfs een bis.. dus brachten de kinderen het een tweede maal... hilarisch!


Zaterdag, pffffffffffffff pakdag, meer herinneringen dan we gedacht hadden en dat moet allemaal zorgvuldig ingepakt worden. Rond de middag lopen we parvati tegen het lijf en tijdens stadswandeling toont ze ons nog een paar mooie onbekende hoekjes van balhtapur! we gaan op thee en we maken met haar broertje kennis. Werd onverwachte ontroerende middag. Tegen de avond namen we op Sarswati Sadin afscheid van de kindjes die in het stuk meespeelden. we hadden elk appart een cadeau pakketje gemaakt met wat spulletjes in die we konden missen (ook wat spulletje van sarah), een paar fotos van hun toneelprestatie en een persoonlijk briefje van ons drieen. Damn krop in de keel

Zondag, afscheid, ontroerend en vreemd, pff lange vlucht... sorry dat het zolang duurde voor we nog iets schreven!

Namasta
Tom, Annelies en Sofie

Dit was onze laatste week in notendop,

Op naar de laatste week

Na drie weken verhaaltjes lezen, vertellen, uitbeelden en analyseren zijn de kinderen van ons projectje klaar om de stap te zetten naar het toneel. We kozen ervoor om hen het verhaal van roodkapje in een nieuw/Nepalees jasje te steken.

Tijdens een brainstorm sessie twee dagen geleden, vierden ze hun rijke fantasie bot om onze klassieker: roodkapje werd Little red Ribbon, de wolf is plots een Yeti (jaja, dat stelden ze zelf voor) en de jager niemand minder dan een befaamde sherpa. Het verhaal speelt zich van nu af aan af in deze kathmandu vallei en de omliggende bergen.

Sinds gisteren staan we elke dag om 6h op om samen met de kinderen het stuk in te oefenen. De improvisatie sessie van de eerste dag monde uit in een heus rollenspel en langzaam maar zeker krijgt hun stuk vorm. We geven wat tips over hoe ze op het toneel moeten staan, hoe expressiever uit de hoek te komen en hun stem te gebruiken.

Dag na dag zien we hun stuk alsmaar meer vorm krijgen en deze kinderen openbloeien.

(Noot: We kregen veelvuldig tips hiervoor van Chris De Saveur - geroutineerd acteur/regisseur van toneelkring 't Rad uit Zottegem - en Thessy Moerenhout - was actief bij Mechels Miniatuur Theater/ televisie/film en geeft nu les aan het conservatorium in Mechelen- Een dikke merci hiervoor aan beiden! Jullie inbreng was echt verrijkend alsniet onmisbaar!)

Verzopen

Na twee weken hard werken in hun school en deelnemen aan ons na-schools projectje hadden de kinderen van Saraswati Sadan - ons moederorganisatie - wel een adempauze verdiend. Samen met een hele rits Belgen die hier verblijven, nam Herwig (project leider van S.S.). de kinderen op uitstap mee! Gezien we de meeste kinderen reeds goed leerden kennen, was het de uitgelezen gelegenheid om hun families te leren kennen. De kinderen regelden het vervoer (geen sinecure in tijden van olie-schaarste hier), Herwig zorgde voor pick nick en de Belgen trokken de stad in om sportmateriaal te kopen als geschenkje voor de S.S. .

Juni tot augustus betekent in Nepal: Regen Seizoen. De hele dag lang een verzengende hitte en zo rond een uur of vier gaan de hemelsluizen open... De regen valt er met bakken tegelijk uit en laat de stad weer toe even tot adem te komen na de uitputtende hitte. Vandaag kregen we echter een prachtig staaltje van Nepalese wisselvalligheid:

Op deze dag die de dag voor deze kinderen moest worden kwam de regen al van s morgens met liters tegelijk uit de lucht vallen. Maar dat kon de pret niet bederven: we sprongen de bus op en bezochten even buiten Kathmandu een uniek bedevaart waar de pelgrims een liggend Vishnu-beeld vereren. Daarna nog langs Pashupatinat waar naast een lijkenverbranding ook een prachtige tempel te bekijken viel. En nog steeds viel de regen met bakken uit de lucht. We schuilden, plensden en maakten er ondanks de regen een onvergetelijke dag van.

De busrit heen ging gepaard met vrolijke liedjes ('prachtig' Titanic-duet van mezelf met Ranju) en de terugrit met zacht gesnurk (nee, niet van mij) en fijne babbels over liefde, plezier en verdriet. Het leven dus....

Precies dat maakt deze reis zo bijzonder. Dag na dag leren we de mensen hier beter kennen.(Bij sommige zijn we al kind aan huis) Toch, beseffen we dat we deze wereld nooit helemaal zullen begrijpen... Maar deze poging alleen al belooft een van de meest boeiende ervaringen ooit te worden.

Tom

Monkey See, Monkey Do!

Nu ongeveer een jaar geleden bezocht Anneke voor het eerst Bakhtapur en leerde tijdens haar verblijf de straatjongen Ram kennen. Ram leeft als 15 jarige alleen in een kamertje in bakhtapur en probeert hier elke dag opnieuw niet alleen genoeg geld te verdienen om te overleven, maar ook zijn straatarme familie te onderhouden die in een dorp op het platteland woont.

Zijn leven leest als een drama en verschilt weinig van dat van de vele andere kinderen die hier door de straten dwalen: nadat zijn oudere zusje en jongere broer overlijden raken de ouders aan lagerwal, vader drinkt en krijgt gokschulden, wordt achterna gezeten door schuldeisers en moet naar het platteland vluchten. Daar valt zo mogelijk nog minder te verdienen dan in de stad. Ram ziet als enige oplossing om zelf naar de stad te trekken en geld voor zijn familie te verdienen.

Sinds enkele jaren verdient hij de kost door toeristen en bezoekers rond te leiden. Zo liet hij ons ook de eerste dag met de binnenstad van Bakhtapur kennismaken. Hij spreekt ondertussen vloeiend engels en leidt ons als volleerde gids door de stad, weet alles te vertellen over de geschiedenis van de stad en timmert zo aan zijn eigen weg.

Afgelopen zaterdag nam hij ons op sleeptouw naar Swajan Bonath waar een van de meest indrukwekkende Boedhistische stupa's - tempels - te vinden is. Ram had ons verteld over zijn drie broertjes - Rajendra, Surya en Sankar - en vertelde terloops hoe zij steeds over die plaats praten..... het leek ons een leuk idee om ook zijn drie broertjes op een leuke dag mee te nemen.

En dat werd het: Na een helse rit naar Kathmandu werden we door een minibusje aan de voet van deze pelgrim tempel gedropt. Honderden meter hoger torende de stupa uit boven Kathamndu en het werd meteen duidelijk dat we het stevige ontbijt van die ochtend best zouden kunnen gebruiken. Zo vroeg op de dag was het er best wel kalm en konden we in alle rust beginnen aan de de klim naar de top. Tijdens de lange rit hadden we de kans gekregen om de schuchtere broertjes beter te leren kennen - ook nepalese jongetjes zijn gek van auto's en fietsen - en voor we het wisten stormden we hand in hand de honderden trappen op die naar de tempel leiden. Onderweg lieten we ons entertainen door de bavianen die de tempel bevolken, maar op een veilige afstand want de apen waren alles behalve schuchter en schrokken er niet voor terug om uit te halen. De klim ging gepaard met de nodige adempauzes hoor.... Maar was het meer dan waard want boven wachtte ons een uitzicht uit de duizend....

Zo ver ons oog rijkte werden we omgeven door een lappendeken van huizen, schuurtjes en krotten, afgezoomd door het ons omringende gebergte. Als we al onder de indruk waren door de chaotische drukte in de stad zelf dan moesten we wel eens goed slikken bij dit indrukwekkende panorama.... Aan onze voeten leefden 10 miljoen mensen. Naast onder en boven elkaar... Stel je even voor dat je iedere belg op een groot marktplein zet en dan vanuit de kerktoren een kijkje neemt..... Je zou je van minder even heel klein voelen.

Ook voor de kinderen was dit een hele belevenis! Ram toonde ons waar hij jaren geleden met zijn ouders geleefd had. De jongens schaterden het uit bij het zien van elke aap en ook wij pikten een stevige brok cultuur mee tijdens ons bezoek. Maar ik denk wel dat ik voor ons allemaal kan spreken als ik zeg dat de lachende gezichtjes van de jongetjes de dag voor ons wel heel bijzonder maakten. Uitgeteld keerden we terug naar Bakhtapur... Rajendra viel in slaap op An's schoot en ook Surya en Rajendra zaten te knikkebollen...

Wij keerden terug naar onze mooie koele kamer terwijl Ram zijn broertjes te slapen legde in zijn piepkleine groezelige kamertje... . Maar in tegenstelling tot de vele dakloze kinderen in deze stad slaagt hij er wel in om zijn lot te verbeteren...

Tom

Kleine overpeinzingen

Een weekje voorbij, hier in Bhaktapur. Heel leuk, we leren hier veel mensen kennen; we zijn al uitgenodigd geweest bij een familie in Bhaktapur. We zijn naar een andere famlie geweest in de bergen, een uur wandelen in de blakende zon en terug gekomen, in de gietende regen. Ik had niets bij voor de regen, dus kwas nat van kop tot teen. twas wel uitkijken zo in de bergen en afdalen met kleine modderstroompjes, maar iedereen is veilig en wel terug in het dorp geraakt. We zijn allemaal daar zo hartelijk ontvangen met geschenkjes en lekker eten...Dan zie je ook hoe arm de families zijn, alle huisjes uit leem,met geen stromend water en amper elektriciteit...een paar houtblokken waar ze op koken, als ze geluk hebben bezitten ze een koe voor melk of een paar kippen voor eieren... toch hebben de mensen hier een trots, vooral de vrouwen blaken van schoonheid en trots met hun mooie, altijd nette sari s en kurta s, hun oorbellen.armbanden en tika s...en dan s avonds terugkeren naar mijn kamer dat ook nog redelijk basic is, maar helemaal niet te vergelijken met de dorpjes in de bergen....

groetjes
Annelies

Eerste spelactiviteit

Hey,

Nog gauw effe ons blog aanvullen en dan hup naar het klasje voor ons eerste echte activiteit met de kinderen.1 voor 1 kwamen ze het klasje binnen! Er kwamen zo een 15-tal kindjes opdagen.
We waren dus heel tevreden. Ze waren heel nieuwsgierig naar onze activiteit.

We begonnen de activiteit met een kort tekstje. Daarna volgde een kennismakingsspelletje met stickers: het stickersspel met de hoed. Zo probeerden we de namen van de kinderen te memoriseren. Het was echt grappig hoe ze ons hints gaven naar het zoeken van hun namen. Er werd echt veel plezier gemaakt met af en toe een grapje!

Nu we elkaar beter kenden begonnen we met een spelletje rond verhaaltjes. Samen met de kinderen probeerden we door te starten met 1 zin, een kort verhaaltje te maken. Een van de verhaaltjes begon met: the monkey goes to the picknick! Plezier alom!
Uiteindelijk lazen Anita en Anjana de twee verhaaltjes voor, wat voor de nodige hilariteit zorgde!
Spontaan gaven ze de verhaaltjes een titel: The unlucky monkey and the magic boat.

Dit was de perfecte aanloop voor de volgende activiteit de volgende dag. We vroegen ze hun favouriet verhaaltje neer te schrijven op een strookje papier. We verzamelden alle strookjes in de zonnehoed van Tom.

Tenslotte zongen we samen de Beglian Happy song! Vol enthousiasme namen ze afscheid van ons! Ze vonden het duidelijk echt plezant!

Sofie

Jongens en Wetenschap I

Hier in Nepal maken de windjes minder lawaai door:

a) De hogere hoogte en de lagere luchtdruk (we zitten hier op 1400m)
b) Het vezelrijke voedsel (de Dalbad het dagelijkse maal bestaat hoofdzakelijk uit rijst, aangevuld met sausje en in rijkere middens met vlees en groenten maar daar besteed de doorsnee Nepalees weinig geld aan...)
c) Dat glaasje Yakmelk 's ochtends doet wonderen


Tom