back in Belgium

Na een week aclimatiseren komen we weer met onze voetjes op de grond en vliegen we voort op deze rollercoaster hier in Leuven.

Maar niet zonder jullie een update te geven van wat we de laatste week nog in Nepal uitspookten.

Na het afscheid van de andere Belgen en de zenuwslopende uren die er aan vooraf gingen was het wel even slikken om met ons drietjes daar als enige vertegenwoordigers van de voordien zo grote bende achter te blijven. Nadien name, ranchi, ranchita ons samen met ranju mee voor een wandeling om even stoom af te blazen.

We verlieten stad via de witte poort en gingen langs de vijvers even buiten de stad een feeeriek tempeltje bezoeken, veel natuurpracht en de rust gaven ons de kans weer op adem te komen. Het werd een heel fijne wandeling, een goede babbel en we konden er weer tegenaan.

Maandag was de intentie er om patan te bezoeken. De meisjes van gisteren gingen ons zelfs vergezellen tesamen met kuber. Spijtig genoeg staken de politieke onlusten stokken in de wielen en waren de wegen afgesloten. Kuber nam ons vervolgens mee op een lange wandeling naar een van de rand dorpen van bakhtapur en we bezochten er een grote steenbakkerij. Beetje teleurgesteld omdat we patan aan onze neus voorbij zagen gaan, alsnog werd het fijne dag!

Dins dag stond in teken van annelies' verjaardag. Na het lesje om 6h kropen we weer in bed en rond 10 namen we lekker ontbijt. Als verrassing van sofie en ik, bezochten de meisjes een schoonheidssalon, (dat liet ik aan mij voorbij gaan). Toen de meisjes terug kwamen deelde ik mee dat we wwat later een afspraak hadden met miss ranjana om saraswati sadan omk over de toneelvoorstelling te praten van komende vrijdag. Annelies dacht al dat we weer een preek aan onze rekker hadden maar werd aangenaam verrast toen bleek dat het niet meer dan een list was! Ze werd overvallen met een lekkere taart en de kinderen van SS. Jaja die annelies is gemakkelijk te misleiden hoor (hihi)

Woensdag werden we sochtends na ons lesje bij ranju voor daalbaad uitgenodigd. Voor een keertje brachten we geen cadeautje mee maar besloten we het origineler aan te pakken. Na de maaltijd (rijst, sausje en heeeeeeeeeel pikante spinazie) sloegen we de handen in elkaar om een typisch belgische wortelenstoemp te maken. Onder toeziend ook van anju (ranju's zus) maakten we samen mat ranju lekkere stoemp (we hadden hem bijna zelf opgegeten mochten we niet vol rijst gepropt zijn even ervoor). Die maaltijd was eigenlijk voor ranju's familie 's avonds, zo te horen heeft gans Saraswati Sadan er savonds van gegeten! (ranju fluisterde ons paar dagen later toe dat haar mama het de zaterdag erop nopnieuw wou klaar maken :-) )


Donderdag trokken we met ram naar kathmandu, er werd veel gewinkeld, gebabbeld en zo leren we ram beetje bij beetje beter kennen. Lange dag, beter gezegd lange busrit want we staken vast on de weg door verkeersdrukte en kwamen bijna te laat op de generale repetitie van Little rED Ribbon , het stuk van de kinderen. Maar haalden het en zagen een sublieme vertolking :D


Vrijdag was de dag van de waarheid, de ganse dag nog in de weer om de puntjes op de i te zetten, rekwisiten te maken (ben nog altijd trots om mijne dolk van papier) en dan vroeg naar SS om alles op orde te ztten en te helpen met aankleden! Het werd een pracht van voorstelling, het publiek was dolenthausiast en vroeg zelfs een bis.. dus brachten de kinderen het een tweede maal... hilarisch!


Zaterdag, pffffffffffffff pakdag, meer herinneringen dan we gedacht hadden en dat moet allemaal zorgvuldig ingepakt worden. Rond de middag lopen we parvati tegen het lijf en tijdens stadswandeling toont ze ons nog een paar mooie onbekende hoekjes van balhtapur! we gaan op thee en we maken met haar broertje kennis. Werd onverwachte ontroerende middag. Tegen de avond namen we op Sarswati Sadin afscheid van de kindjes die in het stuk meespeelden. we hadden elk appart een cadeau pakketje gemaakt met wat spulletjes in die we konden missen (ook wat spulletje van sarah), een paar fotos van hun toneelprestatie en een persoonlijk briefje van ons drieen. Damn krop in de keel

Zondag, afscheid, ontroerend en vreemd, pff lange vlucht... sorry dat het zolang duurde voor we nog iets schreven!

Namasta
Tom, Annelies en Sofie

Dit was onze laatste week in notendop,